Cactus Zaailingen Verpot.

Bladstekken

Eindelijk..zo'n beetje het leukste wat er is, geduldig werkje ook....vermeerderen van vetplanten.

Het is heel gemakkelijk, maar vereist geduld en soms een ideaal klimaat.

In het engels: To propagate, propagation.

Wat ik zelf tot nu toe heb geprobeerd thuis of nog aan het proberen ben, ken je nog andere manieren, reageer dan hieronder even, leuk.

Ik zal even uitleggen waarom het een geduldig werkje is, waarom het zoveel tijd kost.

Een vetplant is gewend lange tijd zonder water te staan, hij slaat al het water dat hij krijgt op in zijn bladeren. Dus hij kan heel goed tegen een tijd droogte, wel een maand ongeveer. Niet zo lang als een cactus, maar een behoorlijke tijd.

Het duurt een fikse tijd voor een blad 'in de gaten heeft' dat hij nix meer krijgt, hij vebruikt eerst al zijn reserves en daarna zal hij pas bedenken dat hij zich moet vermeerderen om te overleven.

Dat duurt dus ongeveer 4 weken..

Hoe te bladstekken?

Toen ik mij een beetje begon te verdiepen in het fenomeen vetplanten, las ik steeds weer dat het zo ontzettend gemakkelijk was, in de verzorging en het opkweken.

Het bladstekken vooral, zo eenvoudig en leuk. Ik moet dat zelf gaan proberen. Als gauw had ik schaaltjes vol blaadjes, overal verzameld, vooral in tuincentra en plantenzaken.

Het verschilt per soort hoe je moet bladstekken, bij een Echeveria bijvoorbeeld, zoals je op de foto ziet, is het afnemen van een blad voldoende, maar dan wel het volledige blad, niet een gedeelte, want dan werkt het niet. Het gehele blad plaatst men plat op een bordje, schaaltje, of wat aarde, op een schaduwrijke plek, ik vernevel ze elke dag wat, anderen doen dat niet..ieder heeft zo zijn/haar voorkeuren.

Bij een soort als Sempervivum is het afnemen van een heel bladroosje het beste, zij vermeerdert niet op het blad.

Een Kalanchoë vermeerdert door een heel blad in de grond te steken. óf...sommige soorten hebben broedplantjes aan de rand van de bladeren en die vallen er vanaf of kun je voorzichtig eraf trekken.

Kalanchoë broedplantjes.

Bij een Haworthia is het weer anders, die vermeerdert door aan de zijkant van de plant nieuwe plantjes aan te maken, als ze groot genoeg zijn en er zijn genoeg worteltjes kun je die eraf  'scheuren' of trekken, snijden of knippen.

Voor elke stek geldt: Na aftrekken/scheuren/snijden..de wond laten indrogen, minimaal 1 nacht laten liggen, sommige doen het wel 2 weken, of tot er wortels zichtbaar zijn, in ieder geval niet planten als de stekken nog vochtig zijn, als ze vochtig de grond in gaan, gaan ze geheid rotten. De 'wond' moet dicht zijn.

Op het litteken namelijk vormt zich de nieuwe groei, bladvorming en wortels.

Het gehele proces duurt ongeveer 4 weken, voor je iets gaat zien.

Na die tijd zullen en wortels en/of blaadjes zichtbaar zijn.

Het vermeerden met blad vind ik zelf het leukste, je kunt ook vermeerderen door stukjes plant af te snijden, ook dan geldt, stek goed laten drogen, dan pas in de grond steken.

Ik zal in een aantal foto's de voortgang laten zien.

Waar te bladstekken?

Ik doe het in de schaduw, zelfs een beetje donker, op de verwarming, onder de vensterbank. Ik hou ze verneveld, vooral als er wortels zijn, die drogen dan niet uit.

Andere ideale plekken, een lade, onder een kast schuiven. Ik heb ze ook in afgesloten kartonnen dozen gezien.

Als je ongeduldig bent, is goed wegstoppen een goed idee, als je ze dan naar 5 weken weer vindt, is het enorme verassing!

Ik heb ze in een ondiepe schaal, op een beetje cactusgrond, de grond hoeft niet, maar ik vind het fijn ze met een beetje aarde te helpen, als ze worteltjes ontwikkeld hebben. Met een klein kluitje eraan zijn ze ook prima te planten dan.

(Dag 10 en Dag 40)

(Dag 1, 20 augustus 2013)

(Macro-opname, eerste zichtbare blaadje 7 september 2013)

(Macro-opname 8 oktober 2013)

Sempervivum

Semper = Altijd

Vivum= Leven(d)

Deze plant is altijd groen, groeit het hele jaar.

Een rotsplant, uit de vetplantenfamilie Crassulaceae

Andere namen: Donderblad, Huislook of Donderbaard ooit door Karel de Grote, die raaddde de mensen aan dit op hun daken te laten groeien, het zou de bliksem tegenhouden.

Hij groeit met bladrozen, zeer decoratief vind ik zelf, ik heb verschillende soortjes hiervan thuis.

Deze kan heel lang buiten, wel tot de vorst, dan naar binnen, het is een rotsplant, dus doet het goed op puin en stenen, wil die ook graag in de pot, hij moet een beetje werken voor zijn wortels.

Matig water geven, kan wel iets hebben, maar niet stilstaand water, dan ontstaat er rotting.

Ze zijn er in het groen, beetje behaard, donkerrood, veel verschillende kleuren. Er bestaan dan ook tientallen soorten in deze familie.

Stekken gaat vrij eenvoudig, uitlopers afsnijden. Voor het goede, even het snijvlak laten indrogen en dan pas planten, als de snijwond nog open is, kan gemakkelijk rotting ontstaan. Je kunt de stekken nog in het stekpoeder dopen als je dat hebt, het hoeft niet. Planten tot onder het bladroosje. Zo zien stekken eruit:

Foto van @ronmcn (Instagram)

Senecio

  

Wij noemen deze ook wel erwtenplantje. Er zijn 2 soorten van, de afrikaanse met ronde bolletjes (Senecio Rowleyanus) en een andere soort die langwerpige bolletjes heeft (Senecio Herreanus).

Ze kan bloeien, maar het gebeurt niet veel(behoorlijk uitdrogen en perfecte temperatuur e.d.), de bloemetjes zijn uitzonderlijk mooi! 

Ze houden van een lichte, zonnige plek. 

Ze houdt van een beetje water, een keer per week even dompelen is genoeg, je hebt heel gauw rot in deze plant.

Het vermeerderen gaat moeizaam, maar is niet onmogelijk, als er een takje afbreekt kun je deze gewoon weer in de grond steken, ze zal dan vanzelf weer wortelen, maar in ons Nederlandse klimaat zal dat lang niet altijd lukken.

In de hanging basket natuurlijk het allermooist, of op de rand van een linnenkast ook een juweel.
Note: Deze plant is giftig, uit de buurt houden van plukkerige peutertjes en gulzige huisdieren a.u.b.

(Bloeiende erwtenplant)

Wist je trouwens dat deze plant familie is van de paardebloem?

Een Hobby

Vanwaar deze blog?

Ik vond ooit een blaadje waar iets uit groeide, verwonderd meegenomen naar huis en zo is het begonnen.
Het grote plantjes verzamelen groeide al snel uit. Overal begon ik vetplanten te zien, en ook cactussen, veelal niet goed verzorgd, of bijna dood, adoptieplantjes adopteren kwam er ook nog bij.
Mijn plaatjes hierover begon ik te delen op Instagram, ik ging anderen volgen die deze hobby ook hebben en een heel netwerk groeide.

Actief worden er tips en kennis gedeeld en zo heb ik besloten een blog hieraan te wijden.
Mijn ervaringen delen, in woorden, maar ook veel plaatjes, hieronder vast eentje.
Het is hem niet alleen de plant, maar ook de tijd van de bezuingingen, steeds meer mensen gaan thuis met hergebruikte dingen hun huis inrichten, de vetplant heeft daardoor zijn plek veroverd weer, net zoals zijn gevlochten hangmand. Mensen gaan thuis groene vingers ontwikkelen en stadsmoestuinen vliegen als paddenstoelen uit de grond, meer groen in en om huis. Vetpanten zijn geschikte bloemstukplanten, deze worden vervolgens weer graag gekocht(vanwege de retrotrend van nu), ook een van de redenen waarom ik ze heb en waarom ik denk dat men een blog hierover kan waarderen.
Thuis hier iets mee willen en uitzoeken hoe dat werkt? Dan kun je hier meelezen. Wie weet hoe we elkaar iets kunnen leren :-)

Inspiratie tot bloggen komt meestal door een conversatie op Instagram of naar aanleiding van iets wat er met mijn eigen planten thuis gebeurt. 

Op Instagram kan men mij vinden als @hannekerozemarijn, veelgebruikte tags aldaar: #succulents #plant_addiction.

Sedum Morganianum. 

De vetplant die zo'n beetje de meeste bijnamen heeft van alle succulenten: Burro's Tail, Donkey Tail, Jelly Bean plant. De blaadjes breken hier zeer gemakkelijk vanaf, toen er een hele tak afbrak heb ik alle blaadjes in een schaal met grond gelegd, dat is nu een week of 5 geleden en ze lopen uit, worteltjes en blaadjes. Schattig, dat is nu precies het leuke van deze hobby.

Succulenten

Eerst maar eens even een stukje theörie, wat is een succulent?

Een succulent of vetplant is een plant die water opslaat in een deel van zijn lichaam. Dit kan zowel in de wortel, stengel of het blad gebeuren en dan spreekt men respectievelijk van knol-, stam of blad-succulenten.

De naam succulent komt van het Griekse woord succus, wat sap betekent.

Er bestaan tientallen plantenfamilies, die succulente soorten hebben, sommige bestaan bijna alleen uit succulenten, andere hebben slechts enkele succulente soorten.

Het meest bekend zijn waarschijnlijk de cactussen, die allemaal tot dezelfde plantenfamilie behoren. Een ander voorbeeld van een succulente plantenfamilie is de familie van de middagbloemen (Aizoaceae) die op zich misschien méér soorten bevatten dan alle andere succulenten tezamen, als we de cactussen buiten beschouwing laten.

Succulenten hebben speciale structuren ontwikkeld om water in hun lichaam op te slaan, meestal als aanpassing tegen droogte en worden daarom xerofyten genoemd. Evolutie en geografische verspreiding hebben er voor gezorgd, dat elke succulent zich aan zijn eigen omgeving heeft aangepast. Dit resulteert in een grote verzameling unieke vormen.

Succulenten komen niet alleen in de woestijn voor. In België en Nederland vindt men langs de snelweg of in de duinen de muurpeper, dat is slechts één van de lokale succulenten die zich aangepast hebben aan droge zandgrond. In de Alpen zijn op rotswanden talloze sempervivums te vinden, bruikbaar voor een winterharde rotstuin. In Spanje zijn ook veel aangeplante succulenten in plantsoenen en tuinen, maar ook verwilderde cactussen (opuntia's) en aloës.

Het is echter in Amerika en Afrika dat we de meeste en de opvallendste succulenten vinden: van de gigantische saguaro's in Mexico tot de bijna onzichtbare Lithops in Zuid-Afrika.

Sommige tuinliefhebbers houden zich specifiek met cactussen en succulenten bezig. Er wordt zelf gezaaid, jonge plantjes worden uitgewisseld en er worden planten van kwekerijen gekocht.

Tegenwoordig proberen verenigingen erop toe te zien dat er geen wilde of geïmporteerde planten verkocht worden en wordt iedereen gestimuleerd om de natuur te respecteren en planten te laten staan waar ze groeien. Het is echter ook wel anders geweest: planten werden geroofd uit de natuur en te koop aangeboden in kwekerijen en beurzen. Een groter probleem echter blijft de verstedelijking: grote gebieden waar vroeger succulenten groeiden en bloeiden, moeten plaatsmaken voor nieuwe steden en landbouwgebieden.

(Bron: Wikipedia)